Om met wijlen Herman Kuiphof te spreken: we zijn er ingetuind deze week. Nietsvermoedend en televisiekijkend werden we plotsklaps blootgesteld aan de nieuwe televisietrend in deze donkere tijden: singles-teevee. Tijdens het zappen via RTL4 kregen we ene Ruud in vol ornaat onze woonkamer binnengeprojecteerd. Kandidaat in "De Liefdesmakelaar". In full color en gekleed in zijn netste blouse probeerde Ruud een babbel te maken met een op "date" gestuurde mevrouw die overduidelijk niet gediend was van het feit dat Ruud een droppie is. Voordat er aangebeld werd kreeg Ruud nog wat coaching van de presentatrices van het programma. Twee spencer-met-ruitjesdragende dames die in de supermarkt Ruud normaal gesproken giechelend nawijzen vanwege zijn witte sportsokken in sandalen deden hun tragische best om Ruud een hart onder de riem te steken. Hun medeleven had niets te maken met het feit dat hun eigen datingsite gekoppeld is aan betreffende RTL-programma. Ze hadden het beste met Ruud voor. Hij moest gewoon zichzelf zijn. Het kwam allemaal wel goed.
Uiteraard was Ruud bloednerveus. Waarschijnlijk had hij voor de uitzending beter een flesje vodka naar binnen kunnen tikken. Niet dat de tekstontvangende kenau aan de overzijde van de tafel dan anders had gereageerd, maar het had Ruud wel de persoonlijke ruimte gegeven om het allemaal wat sneller te kunnen vergeten. Er is per slot van rekening niets mis met het knutselen aan je Marklin-treintjes, maar het locomotieft toch een stuk lastiger met een datingtrauma in je hoofd. Al met al leek het op het oog een prototype dramadate. Goedzakkige ietwat nerdy man zoekt vrouw. Vrouw geilt op media-aandacht. Vrouw gaat voor de fun en financiele vergoeding van bepaald datingburo op visite. Man is te zenuwachtig om normaal te kunnen functioneren en laat bijna alles lopen. Einde date. Met tranen in de ogen besloten we verder te zappen. Arme Ruud.
Tot onze stomme verbazing klikten we met dank aan de afstandbediening en de publieke omroep direct door naar het programma "Singles". Met de bevallige Carolien Tensen. Gebiologeerd bleven we kijken. We waren ons er van bewust dat er bijna drie miljoen mensen single zijn in Nederland maar dat ook de publieke omroep zich er op heeft gestort hadden we even gemist. Waar Carolien in de regel honderd mensen moeilijke vragen laat beantwoorden is ze nu in een format gestapt dat het midden houdt tussen reality-tv, infotainment, medelijden en een vleugje puur leedvermaak. Tensen houdt met strakke hand honderd mensen in de gaten die op zoek zijn naar een partner.
De cliches vlogen ons al rap om de oren. Kandidaten met bakken emotionele bagage en onverwerkte issues en kinderen lieten hun beste vrienden vertellen dat de potentiele partner "wel dominant moest zijn maar niet mocht overheersen", "gevoel voor humor moest hebben", "een sportief type moest zijn", "en dat het gewoon moest klikken". Mochten die dingen allemaal niet aanwezig zijn dan was het toch raadzaam om een relatie niet aan te gaan.
Nagenietend van de adviezen aan de toekomstige partners werden we meegenomen naar een programmaonderdeel dat alleen toegankelijk was voor vrouwelijke singles. Er werd een workshop gegeven over "de foute man". Schijnt in datingland echt een enorm probleem te zijn. Volgens de cursusleidster is "de foute man" namelijk iemand die erg gek op zichzelf is, bakken met geld heeft, weinig tijd en een bijzonder overheersende persoonlijkheid. Met veel gevoel voor workshop mocht iedereen op papier zetten hoe dat in het verleden persoonlijk was ervaren. Gelukkig hadden alle vrouwen meer dan voldoende ervaring en werd het een gezellige boel. Die "foute man" kwam er niet meer in. Na het item moesten we toch een paar dingen overpeinzen. Met name het feit dat er geen enkele mannelijke deelnemer was toegelaten deed ons de wenkbrauwen fronsen. Was het dan toch een cursus "zie je wel ik ben gewoon een domme doos met een minderwaardigheidscomplex en slecht beoordelingsvermogen" maar dan in een nieuw jasje? We kwamen er niet uit.
Het cursusnaamgepieker verdween gelukkig als sneeuw voor de zon toen we werden meegezogen naar het daaropvolgende item: Marcel. Komkommerplukker van beroep en op zoek naar een vrouw. Marcel is het type dat alle ceedees heeft van popmuziek vermengd met Formule 1 motorgeluiden. Aan het overduidelijke Ferrari shirt was duidelijk te zien dat de rode bolides zijn voorkeur hebben. Marcel woont redelijk tevreden in zijn flatje en is het type dat relaxt is. Biertje, peukie, pa en ma af en toe over de vloer en gewoon normaal doen. Het type dat de gemiddelde foute mannenliefhebster het liefst omschrijft als "lieve jongen" of met de kwalificatie "hij is als een broer voor me". Marcel bleek echter onverwacht een enorme topper. Hij is namelijk spuugzat van de zeikende Nederlands single-vrouw. Zeven jaar lang had hij gewacht op een normale Nederlandse vrouw. Zelfs het ingelijste Ajax-shirt boven de open haard was van de harde eisenlijst in zijn datingprofiel geschrapt. Geen succes. En nu is Marcel op weg naar een lekker wijf zonder Nederlandse talenkennis. In het laatste shot van het item zagen we Marcel verlekkerd in het plaatjesboek van de Oost-Europese vrouwenboer op de hoek kijken. Volgens de enthousiaste Marcel "zag je ze in Nederland verdorie nooit zo op straat lopen". Dat dit waarschijnlijk komt omdat het daar in Nederland normaal gesproken veel te koud voor is werd door de zakenman gek genoeg niet verteld.
Marcel maakte ons fan. We zijn er ingetuind. Een nieuwe verslaving is geboren. Mooi dat we de volgende uitzendingen niet gaan missen. Eerst even kijken naar het clichebrakende lingo van vrijgezellend Nederland en ons nodeloos opwinden over allerlei reiki-klankschaal-issueverwerkings-masterclasses en dan door naar Marcel die het heft in eigen handen neemt en gewoon de leukste aanbieding uitkiest. Legendarische televisie. Maken we meteen even kopietjes van voor het nageslacht. En voor arme Ruud. Kan hij met een blij gezicht de spencerende koppelbazinnen de deur uitschoppen.
